روز جهانی سندرم پای بیقرار

دسته بندی : رویدادها

سندرم پاهای بی قرار (RLS) ، بیماری (Willis-Ekbom (WED نیز نامیده می شود ، یک بیماری عصبی شایع و قابل درمان است که می تواند هر کس را ، بدون در نظر گرفتن سن ، تحت تأثیر قرار دهد.

RLS منجر به اصطکاک مقاومت ناپذیری برای حرکت دادن پاها یا سایر قسمت های بدن می شود که اغلب با احساسات غیرمعمول یا ناخوشایند همراه است که ممکن است به صورت خزنده یا کشیدن توصیف شود. از آنجا که علائم غالباً در عصر بروز می کنند ، می توانند خواب را به شدت مختل کرده و کیفیت زندگی را کاهش دهند.

در حالی که هنوز درمانی برای RLS کشف نشده است ، بسیاری از روش های درمانی ، راهکارهای مقابله ای و منابع پشتیبانی برای کمک به افراد و خانواده های مبتلا به این بیماری در دسترس است.

چه عواملی باعث RLS می شوند؟

تحقیقات در مورد علت RLS ادامه دارد. محققان ژنی را کشف کرده اند که در خطر ابتلا به RLS نقش دارد. ما می دانیم که اگرچه RLS اغلب در خانواده ها اجرا می شود ، اما ممکن است در نتیجه یک بیماری دیگر ظاهر شود. تعداد قابل توجهی از زنان در دوران بارداری دچار RLS می شوند. علاوه بر این ، کم خونی ، سطح پایین آهن ، بیماری کلیه در مرحله آخر با دیالیز و نوروپاتی محیطی همه با RLS در ارتباط هستند.

علائم سندرم پای بی قرار

علامت اصلی سندرم پای بی قرار ، اصرار طاقت فرسا برای حرکت دادن پاها است. همچنین می تواند باعث خزیدن یا خزیدن ناخوشایند در پا ، ساق پا و ران شود. احساس اغلب غروب یا شب بدتر است. گاهی اوقات ، بازوها نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. سندرم پاهای بی قرار نیز با تکان دادن غیر ارادی پاها و بازوها همراه است که به آن حرکات دوره ای اندام در خواب (PLMS) معروف است. بعضی از افراد گاهی علائم سندرم پای بی قرار را دارند ، در حالی که دیگران هر روز این علائم را دارند. علائم ممکن است از خفیف تا شدید متفاوت باشد. در موارد شدید ، سندرم پای بی قرار می تواند بسیار آزار دهنده باشد و فعالیت های روزمره فرد را مختل کند.

چه عواملی باعث سندرم پای بی قرار می شوند؟

در اکثر موارد ، دلیل واضحی برای سندرم پای بی قرار وجود ندارد. این سندرم پاهای بی قرار ایدیوپاتیک یا اولیه شناخته می شود و می تواند در خانواده ها بروز کند. برخی از متخصصان مغز و اعصاب (متخصصان در معالجه شرایطی که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارند) معتقدند که علائم سندرم پاهای بی قرار ممکن است ارتباطی با نحوه کنترل بدن ماده شیمیایی به نام دوپامین داشته باشد. دوپامین در کنترل حرکت عضلات نقش دارد و ممکن است مسئول حرکات غیر ارادی پا همراه با سندرم پای بی قرار باشد. در برخی موارد ، سندرم پای بی قرار ناشی از یک بیماری زمینه ای زمینه ای مانند کم خونی فقر آهن یا نارسایی کلیه است. این سندرم پاهای بی قرار ثانویه شناخته می شود. همچنین بین سندرم پای بی قرار و بارداری رابطه وجود دارد. تقریباً از هر 5 زن باردار 1 نفر در 3 ماه آخر بارداری خود علائمی را تجربه می کند ، اگرچه علت این امر دقیقاً مشخص نیست. در چنین مواردی ، سندرم پای بی قرار معمولاً پس از زایمان زن از بین می رود.

درمان سندرم پاهای بی قرار

موارد خفیف سندرم پاهای بی قرار که با یک بیماری زمینه ای در ارتباط نیستند ، ممکن است به غیر از ایجاد چند تغییر در شیوه زندگی ، به هیچ درمانی نیاز نداشته باشند.

این شامل:

اتخاذ عادات خوب خواب (به عنوان مثال ، پیروی از یک مراسم منظم قبل از خواب ، خواب منظم و پرهیز از الکل و کافئین در اواخر شب) – ترک سیگار در صورت سیگار کشیدن – در طول روز به طور منظم ورزش کنید

اگر علائم شما شدیدتر است ، ممکن است به دارو برای تنظیم سطح دوپامین و آهن در بدن نیاز داشته باشید.

اگر سندرم پاهای بی قرار ناشی از کم خونی فقر آهن باشد ، مکمل های آهن ممکن است تمام مواردی باشد که برای درمان علائم لازم است.

چه کسانی تحت تأثیر سندرم پاهای بی قرار قرار می گیرند؟

سندرم پاهای بی قرار یک بیماری شایع است که می تواند هرکسی را در هر مرحله از زندگی خود تحت تأثیر قرار دهد. اما زنان در معرض سندرم پاهای بی قرار دو برابر مردان هستند. همچنین در سنین میانسالی شیوع بیشتری دارد ، اگرچه علائم در هر سنی از جمله کودکی بروز می کند. علائم سندرم پاهای بی قرار معمولاً در صورت امکان حل علت اصلی از بین می رود. اما اگر علت آن ناشناخته باشد ، علائم گاهی اوقات با گذشت زمان بدتر شده و زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. سندرم پای بی قرار تهدید کننده زندگی نیست ، اما موارد شدید می تواند خواب را مختل کند (باعث بی خوابی شود) و باعث اضطراب و افسردگی شود.